Delikatne luzowanie. Nadchodzi czas próby.

Oby za tydzień też była okazja do wzniesienia rąk!

   Jeszcze tylko 5 dni i wszystko będzie już praktycznie jasne. Jeżeli na przeszkodzie nie stanie ani pogoda, ani zdrowie czy też nic innego na co wpływu nie mam, to już w niedzielę, zaraz po tym jak zegar wybije południe będę wiedział na co tak naprawdę mnie stać. Dowiem się czy 12 tygodni treningów pozwoliły mi wskoczyć na wyższy poziom czy był to raczej czas stracony (chociaż "stracony" to chyba niezbyt odpowiednie słowo, bo wychodzę z założenia, że nie biegam tylko i wyłącznie dla wyników, a przecież tych wielu wspaniałych godzin na biegowych szlakach, w pojedynkę, czy z Patrycją, nikt mi nie odbierze!). Niemniej za jakieś 121 godzin, będę w stanie powiedzieć czy do Berlina pojadę walczyć o wymarzone 3:59, czy może po prostu dobrze się bawić i zbierać doświadczenie. Zanim jednak to nastąpi przede mną jeszcze 3 treningi. Trzy, bowiem dzisiejszy mam już za sobą.

   Do tej pory latałem we wtorki nieco ponad 19 kilometrów, na zakończenie których robiłem dodatkowo 5 przebieżek - popularnych "setek". Aczkolwiek w tym tygodniu postanowiłem nieco zmodyfikować trening, tak aby nogi mogły się zregenerować przed, bądź co bądź, dość istotnym dla mnie startem.

   Spod domu w Pępowie wybiegłem około 8 i skierowałem się w kierunku Małkowa. Zamierzałem pokonać nieco ponad 10 kilometrów, a na ich zakończenie machnąć tradycyjnie 5 setek. To miał być taki lekki i przyjemny początek tygodnia - takie swoiste pobudzenie po wolnym poniedziałku.

   Mój widok na pierwszym kilometrze musiał być przekomiczny. Dosłownie walczyłem o utrzymanie równowagi. Zupełnie jakby stracił kontrolę nad nogami, a one same zapomniały co mają robić. Czułem się jakbym pierwszy raz wyszedł polatać. Tempo 4:45/km i co ciekawe to wcale nie był najwolniejszy odcinek. 

   Takim okazał się drugi tysiączek. Bowiem zanim jeszcze zdążyłem się rozbudzić musiałem stawić czoła czemuś czego tak bardzo brakowało mi w Niemczech i Holandii. O czym mówię - o górkach, pagórkach, wniesieniach, czyli innymi słowy o podbiegach. To właśnie mi się podoba w Polsce - ta możliwość biegania po urozmaiconym terenie. Dodatkowy trening siły biegowej w pakiecie ze zwykłym treningiem.

   Jednak kiedy już podniosła się temperatura ciała, mięśnie nabrały gibkości zaczął się prawdziwy bieg! Noga tak dobrze dzisiaj podawała, że wręcz musiałem zwalniać. No bo niby jak mogłem nie zwolnić, kiedy 5. kilometr pokonałem w zaledwie 4:19? Takie tempo na pewno nie byłoby zgodne z moim postanowieniem łapania świeżości i apetytu na bieganie.

   W sumie pokonałem 13 kilometrów oraz 631 metrów w 1 godzinę 1 minutę i 55 sekund. A więc średnio potrzebowałem 4 minut i 33 sekund na przebiegnięcie 1 kilometra. 

   Po takim rozbieganiu zrobiłem sobie jeszcze 5 przebieżek. Z tym, że dla odmiany oraz chcąc sobie nieco utrudnić/urozmaicić zdanie postanowiłem polatać setki na lekkim wzniesieniu oraz... pod wiatr - silny wiatr. Wyszło całkiem przyzwoicie. Po rytmach udałem się po jakieś pieczywo na śniadanie, a następnie truchtem pokonałem 1,5km dzielące mnie od domu.